Suriye'de kış

 

 

2012 miladi takvim yılının bitmesine günler kaldı. Bir yıl daha iyi ve kötü olaylarıyla birlikte tarihteki yerini almış olacak.

Kimileri iyilikleri ile anılırken, bazıları ise tarihin kara sayfalarına geçmiş olacak.

2012 yılına damgasını vuran uluslararası olayların başında, Suriye’de yaklaşık olarak iki yıldır yaşanan insanlık dışı olaylar geliyor.

Dünyanın bu işte kilit rol oynayacak ülke ve kurumları ise bu insanlık dışı gidişe seyirci kalmaya devam ediyor.

Kışın şiddetli etkisini gösterdiği şu sıralarda Suriyelilerin özellikle savaşın ortasında kalanların ve sınır komşulara kaçış yolu bulamayanların durumu çok daha acı ve hüzün verici.

Bir taraftan zalim yönetimin yağdırdığı bombalara karşı kendilerini savunmaya çalışırken, Suriyeliler diğer taraftan kış şartlarının getirdiği zorluklar karşısında hayatta kalmaya çalışıyorlar.

Suriye’nin zalim lideri bütün dünyanın, insan hakları savunucuları ve diğer benzeri kuruluşların gözleri önünde zulmüne kesintisiz olarak devam ediyor.

Arkasına aldığı birkaç devletin desteği ile kan akıtarak, gidişine çok az zaman kalsa da vahşetini sürdürüyor.

Bu zulme ve bu vahşete, dünya sanki sessiz kalmayı tercih ediyor ya da arada bir cılız bir şekilde kınama türünden bir iki laf ediyor.

İşlerine gelmezse, savunuculuğunu yaptıkları değerlere pek sahip çıkmıyorlar gibi bir görüntü veriyorlar.

Bir başka deyişle sahip çıkılması gereken insani değerlere olan bağlılıklarında samimiyetsiz bir politika izliyorlar.

Madem uluslararası hukuk ve insan hakları örgütü var, bu kurumlar demek ki gerekeni yapamıyor. Bu hususta tutarlı bir yol izlemiyor...

Çünkü Suriye’de yapılan katliamlar gerek insan hakları ve gerekse uluslararası ceza mahkemesi prensiplerini ihlal eder nitelikte.

Suriye’nin sözde liderinin ne iş başına geliş şekli ve ne de yaklaşık son iki yıldır yaptıkları hiçbir insani ve hukuki prensiple bağdaşmamaktadır.

Suriye’de yaşanan insanlık dışı duruma uluslararası hukuk kurumu, insan hakları savunucuları ve uluslararası toplumun önde gelen ülkeleri bu vahşeti durdurmak için gerekli çabaları göstermeleri gerekir…

Zaten meşruluğu kalmayan ve meşru olmaya yanaşmayan mevcut yönetimin ve liderinin Uluslararası Ceza Mahkemesi tarafından kovuşturmaya tabi tutulması bu mahkemenin asli görevi olmalı.

Çünkü kuruluş amacı bunu gerektiriyor.

Ancak burada iş gene Birleşmiş Milletler Güvenlik Konseyine düşüyor. Güvenlik Konseyi de bugüne kadar bu hususta olumlu bir karar alamadı.

Adaletin temsilcisi gibi görünen, ancak bu işe yanaşmayan Güvenlik Konseyi ise bu tutumuyla ne adaleti, ne insan haklarını ve ne de hukuktan yana olduğunun temsilcisi olamayacağı görüntüsünü veriyor.

Bu da, 21. yüzyılın şeffaf dünyasında Suriye’de yaşananlara, dolaylı da olsa zulme onay vermekten başka bir manaya gelmiyor.